مقدمه ای بر حلال ها

حلال مایعی است (گاز یا جامد) که می تواند املاح جامد، مایع یا گاز را حل کند (هر دو می توانند جامد، مایع یا گاز باشند) و سپس تبدیل به محلول شوند. رایج ترین حلال در زندگی روزمره آب است. به اصطلاح حلال آلی به ترکیبات آلی حاوی اتم های کربن اطلاق می شود. حلال ها معمولاً نقطه جوش نسبتاً پایینی دارند و مستعد تبخیر هستند. روش دیگر، می توان آن را با تقطیر حذف کرد و ماده محلول را پشت سر گذاشت. بنابراین حلال ها نمی توانند با املاح واکنش شیمیایی دهند. آنها باید بی اثر باشند. حلال ها می توانند ترکیبات محلول را از مخلوط ها استخراج کنند و رایج ترین مثال دم کردن قهوه یا چای با آب داغ است. حلال ها معمولاً مایعات شفاف و بی رنگ هستند و اکثر آنها بوی منحصر به فردی دارند.
غلظت محلول به مقدار ماده حل شده در حلال بستگی دارد. حلالیت به حداکثر مقدار ماده ای اطلاق می شود که یک حلال می تواند در دمای خاصی حل شود. حلال‌های آلی عمدتاً برای تمیز کردن خشک (مانند تتراکلرواتیلن)، رقیق‌کننده‌های رنگ (مانند تولوئن، سقز)، آب شستشوی ناخن یا حذف چسب (مانند استون، متیل استات، اتیل استات)، زدودن زنگ (مانند هگزان)، مواد شوینده (جوهر لیمو) استفاده می‌شوند. ، عطر (الکل) و سنتز شیمیایی.
به طور سنتی گازها و جامدات را املاح و مایعات را حلال می نامند.